Wat een gezeik

‘Wat een gezeik’ piept Martien Meiland als de familie te horen heeft gekregen dat ze hun zojuist verworven stulpje illegaal bewonen en hebben verbouwd. De gemeente Bronckhorst heeft de Meilandjes even fijntjes gewezen op het bestemmingsplan en de panden waar vrouw Erica en dochter Maxime wonen hebben geen woonbestemming. Dus: of allemaal in het hoofdgebouw, of verhuizen.

Gezeik

Ja het is gezeik. maar de familie bezorgt zichzelf chronisch gezeik. Maar dat is ergens ook goed want de soap moet het wel van het gezeik hebben. Zonder het gezeik had Chateau Meiland toch wel wat saai geworden. ‘Toujours catastrofe’ is het devies. En je giert het uit hoe de kasteelheer op al dat gezeik reageert, ook al veroorzaakt hij dat gezeik grotendeels zelf.

Het onbezonnen en impulsieve handelen van de Meilandjes zorgt voor de hilarische TV. Want wat bezielt je een steenkoud gedateerd vervallen krotkasteel in Frankrijk te kopen en daar dan zomaar naar toe te gaan in de volste overtuiging dat wel ff op te knappen tot een chateauwaardige bed- and breakfast. We hebben het allemaal gezien en het uitgegierd van het lachen. Want de ‘renovatie’ van het chateau bleek niet meer te zijn dan een opdirkproject waarbij de scheuren in het stucwerk letterlijk dicht geklodderd werden, de andere rommel achter een behangetje werd geplakt en de kamers volgestouwd werden met oude meuk uit de kringloopwinkel.

Chateauwaardig

Ondertussen kwamen de eerste gasten blauwbekkend van de kou uit de chateauwaardige steenkoude onverwarmde kamers aan voor het ontbijt. ‘Ja de kou hoort er bij. Dat heb je nu eenmaal in een chateau’ piepte de kasteelheer. Sterf je van de kou voor € 170,- per nacht. Maar ja; men kwam niet voor dat kleumkasteel, men kwam uiteraard om het gezeik allemaal eens zelf mee te maken. Loopt die peuter nou echt in een pisluier door de eetkamer? Inderdaad. Was die onopgevoede gefrustreerde Bulldog nou echt zo agressief? Nou zeker, je kuiten waren niet veilig. En was die Martien nou in het echt werkelijk de verwijfde nicht die alle andere verwijfde nichten in een verre schaduw zet? Nou reken maar. Je stapte zo de serie in.

‘Wat nou weer? Het is altijd wat, altijd gezeik, toujours catastrofe.’ De kasteelheer kreeg er de schijt van. Pleurde het halve plafond niet naar beneden, was die hond wel ergens de bank aan te slopen, stroomde er ergens weer water langs de behangetjes of nokte de verwarmingsketel uit het jaar 0 er mee. Bijna fikte het kasteel af omdat ze een houtkachel zomaar doodleuk op een eeuwenoude schoorsteen hadden aangesloten. Maar de kijkcijfers vlogen omhoog en daar ging het om. Het geld stroomde als water binnen net zoals het langs de muren stroomde. Er kwam een slimme wijnimporteur die Meilandjeswijn ging verkopen, er kwam een boek die verkocht als een tierelier en de familie ging vrolijk verder op weg naar het volgende gezeik: een boerderij in Hengelo.

Impulsieve aankoop

‘Leueueueuk joh, er staan drie huizen op. Zo kunnen we toch apart en toch bij elkaar wonen!’ Dochter ‘Ik kan niks maar ben wel hysterisch’ Maxime kraait het uit. En zo werd er even 9 ton neer geteld zonder na te denken over bestemmingsplannen. ‘Wat een gezeik weer’. Ja dat snappen we. Als koper heb je onderzoeksplicht en eenmaal gekocht ben je de Sjaak als je niet op let. Voor hetzelfde geld beginnen ze een olieraffinaderij in het perceel naast je. Iedere doedel weet dat je van een garage heus niet zomaar een woning mag maken en dat bijgebouwen niet zomaar bewoond mogen worden. Voor een prijs van 9 ton voor zoveel grond en zoveel opstallen moeten er bellen gaan rinkelen. Maar niet bij de Meilandjes. Die vinden het al heel raar dat verrotte ramen niet openen en dat je niet zomaar een houtkachel op een eeuwenoude schoorsteen moet aansluiten.

En dus is er weer gezeik. En de kijker smult, de kijkcijfers vliegen door het plafond en de kassa rinkelt. Het spul verhuist dus nu weer terug naar Noordwijk.

Het nieuwe stulpje kostte naar verluidt 2,4 miljoen.

Nou wat goeoeoeoeod!