Democratie
De afgelopen week keek ik af en toe naar de debatten in de tweede kamer waarin kamerleden snoeihard uithaalden naar bewindslieden en het regeerakkoord tot de kamervloer afbrandden. Voorzitter Vera Bergkamp probeerde het hele zooitje ongeregeld nog in het gareel te krijgen, maar er was geen redden meer aan. De politiek in Nederland is net als heel Nederland zelf kapot en tot op het bot doodziek, nog zieker dan menig coronapatient op de paar IC-bedjes die we nog hebben.
Druk
De samenleving staat al te lang onder een gigantisch grote druk. We zitten vol met gefrustreerd onvermogen. Dat onvermogen vertaalt zich uiteraard ook door naar de Tweede Kamer, wat inmiddels een bijeengeraapte puinhoop is van splinterpartijtjes en eenmansfracties. Dat Rutte weer mag is alleen te danken aan het feit dat de kiezer echt niet weet wie het anders zou moeten doen. Er is helaas geen alternatief. Grote partijen van weleer, zoals het CDA en de PvdA, hebben zichzelf vakkundig gedecimeerd en de enige grote oppositiepartij heeft alleen maar een onmogelijk te realiseren en te handhaven politieke agenda.
De kiezer weet het niet meer, want welke partij er dan ook de premier mag leveren: je wordt toch gebeten en oren aangenaaid. Dat was onder van Agt al zo, Lubbers kon er ook wat van, het kwartje van Kok hebben we nooit teruggezien en Balkenende 2 pleurde ook om na het zoveelste schandaal. De kiezer snapt wel 1 ding: het maakt geen reet uit waarop je stemt want je wordt gebeten, of het nou door de kat of de hond is.
Liberaal
Onder het liberale beleid van Rutte is de verharding in de samenleving alleen maar toegenomen. Liberaal beleid is nu eenmaal gericht op zelfredzaamheid en minder kunnen terugvallen op algemene voorzieningen. Je moet dus als burger goed voor jezelf zorgen, want anders ga je echt de spreekwoordelijke bietenbrug op. Mensen worden daardoor uiteraard egoistischer in hun doen en laten en er is steeds minder ruimte voor aandacht voor de ander. Dat is aan alle kanten te merken in de samenleving waarin veel mensen het een zorg zal zijn hoe het een ander vergaat als ze het zelf maar goed hebben. De eenzaamheid onder ouderen en mensen met een beperking is dan ook gigantisch groot.
Liberalisme is helaas nietsontziend en ontegenzeggelijk antisociaal. Eigenlijk is er aan het huidige liberalisme niets liberaals, want keuzevrijheid, marktwerking en zelfredzaamheid zijn eigenlijk verkapte termen voor ‘zoek het maar uit met je zooitje, wij trekken onze handen er van af.’ Burgers voelen zich dan ook regelmatig in de kou gezet. De zekerheid van een regulerende centrale overheid is weg, de sociale zekerheid is tot op het bot uitgekleed en de zorg is duur en onzeker.
12 jaar Rutte heeft er goed ingehakt en hij is er ook nog mee weggekomen. Want de kiezer koos toch weer massaal voor de demissionaire premier en dus mag hij vrolijk verder gaan waar hij gebleven was. Hoe kan dit? Hoe is het mogelijk dat een premier die zoveel kapot heeft gemaakt, die zoveel schandalen heeft veroorzaakt, die keiharde beloftes zonder blikken of blozen verbrak, waarbij stapels blunderende bewindslieden aan hun stutten trokken, die premier was van een demissionair kabinet (en niet de eerste) het toch weer mag doen?
Failliet?
Is dit het failliet van onze democratie? Is dit het schoolvoorbeeld van het feit dat de kiezer een dom wezen is die domme keuzes maakt?
Feit is wel dat veel landen zuchten onder gekozen bewindslieden die geen knip voor hun neus waard zijn. Bolsanaro, Erdogan, Putin, Johnson en Biden zijn zomaar een paar voorbeelden van huidige leiders waar je het dun door de broek van loopt. In Oost Europa zijn ook nog wel een stapeltje democratisch gekozen leiders die door en door corrupt zijn en dan heb ik het nog niet eens over Afrika gehad. Kiezers kunnen dus hele domme dingen doen. In Colombia werd in de jaren 80 de meest beruchte drugscriminineel Pablo Escobar in het parlement gekozen, in Suriname kon moordenaar Bouterse zijn gang gaan en Italie kon de ranzige pornoster Cicciolina gezellig meedoen. Je krijgt het niet verzonnen, maar het is echt gebeurd.
En hoe zijn wij Nederlandse stemmers dan? Zijn wij slimmer dan de rest? Nou.. In de jaren 80 bedachten Kees van Kooten en Wim de Bie de typetjes Jacobse en van Es. Hun Tegenpartij werd zo populair dat, als ze echt hadden meegedaan aan de verkiezingen, ze ongetwijfeld in de tweede kamer hadden gezeten. Nee, wij zijn geen haar beter wat dat betreft.
Niet doen
Je kunt de keuze van leiders dus beter niet over laten aan het volk want voor je het weet is het een puinhoop. Goede leiders staan vanzelf op en zijn leider, dat zie je aan leiders van grote ondernemingen. Die zijn niet gekozen, ze zijn het gewoon. Het zijn mensen met visie en een missie. Jammer genoeg zijn deze leiders van nature te weinig op de voorgrond actief in het politieke speelveld.
De politiek is helaas voorbehouden aan machtsbeluste narcisitische manipulators die het met charisma en valse beloftes voor elkaar krijgen gekozen te worden om vervolgens 4 jaar de dictator uit te hangen.