Klaar met covid

Toen ik gisteravond nog even tankte was ik de enige bij de pomp. In het shopje zat de afrekendame verveeld in het telefoontje te staren. Gauw pakte ik mijn mondkapje om te kunnen betalen. Ik keek naar dat ding en vroeg me vertwijfeld af hoe ik zover was gekomen dat ik dit als normaal ervoer. Ik vond het normaal dat ik met een smoelluier op een winkel in te stappen waar geen hond verder was en die afrekendame achter kogelvrij glas zat. 

Klaar mee

Ja ik was er klaar mee. Donderstraal op met dat nutteloze pokkending, dacht ik nog en pleurde het vieze vod in de vuilnisbak. En als die trut achter dat glas er wat van vindt dan zuigt ze de peut maar zelf uit de tank van mijn auto. Geen smoelluiers meer voor mij. Geen schijnveiligheid meer, geen onzinkuchschermen en ander nutteloze betuttelende maatregelen meer.

Nog meer klaar mee

Het leek wel een soort van omslagpunt. Ineens was ik helemaal klaar met het gekloot. En terecht, want Omicron is dan welleswaar zeer besmettelijk, maar de kans is achterlijk klein dat je er mee in een ziekenhuis, laat staan op de IC belandt. Tis nu gewoon een griep, net als andere griepjes. Die griepjes eisen ook doden. Het is wat het is. Je moet ergens een keer de pijp van uit gaan. En of dat nou een griep is of een of andere kanker of dat je tegen een boom knalt, er aan ga je. Accepteer dat en leef zonder angst. Die angst voor het onvermijdelijke is zinloos. Je gaat dood hoor, echt waar.

Uitgeprikt

Ik heb in 1 jaar tijd drie vaccins in mijn donder laten jagen. Van de laatste booster hen ik anderhalve week opgezette lymfeklieren gehad, is mijn smaak verandert en hebben die andere twee me oorsuizingen opgeleverd. Ik hoop maar dat ik de juiste keuzes heb gemaakt en dat die zooi met op termijn geen gezeik oplevert. Maar wie kan me vertellen dat het goed was? Niemand.

Bijna een been kwijtgeraakt

Mijn vaatlijden heeft ook een paar keer opgespeeld. Vorig jaar slibde weer een slagader dicht in mijn lies. Die was op die plek al een paar keer gedotterd. Mijn rechter been stierf weer gezellig af dus die ader moest open via een operatie en interventie. Daar heb ik erg lang op moeten wachten, bijna te lang. Ik had door de covid shit zomaar mijn been kunnen verliezen. Gelukkig ken ik het vaatteam van het LUMC goed en hebben we me ergens tussen gefrummeld. Gelukkig maar, het leed was niet te overzien geweest. Het herstel heeft door de lange wachttijd weer veel te lang geduurd. Ik krijg er nog de kriebels van als ik er aan denk.

Nog veel meer klaar mee

Dus ja ik ben er klaar mee. Ik kan de persconferenties niet meer aanzien, ik krijg overal puistjes als ik van Dissel hoor, ik ben die Gommers en al die andere deskundige knurften beu, ik krijg het lazerus van al die onzinnige beperkingen en ik word verdrietig van al het onvoorstelbare leed bij ondernemers en onze jeugd. En dat voor een handvol zieken in een ziekenhuis. Gooi open die boel, stop met die onzin. Geef de mensen hun vrijheid terug, want anders pakken ze het gewoon. Ik ook.

Voordeel

Covid had echter ook een voordeel. Iedereen was er zo druk mee dat ze vergaten oorlogje te spelen. Daar is uiteraard nu weer ruimte voor. En dus staan de Russische tanks al aan de grens bij Oekraine. Op naar de volgende crisis.