Oekraine

Het was in 2013 dat ik op een wonderbaarlijke manier een Oekraïnse dame leerde kennen. Nee geen gold digger via een obscure Russische bruidensite, ik ben niet knettergek, maar via via kwam ze op mijn pad. En zo leerde ik ook Oekraïne kennen. Over waarom het nu oorlog is.

Gechiedenis

Wanneer je iemand uit een ander land en een andere cultuur leert kennen is het belangrijk dat je dat land en die cultuur ook meer of meer kent: de gewoontes, de mogelijk- en onmogelijkheden, de goede- en minder goede kanten van de cultuur en het land zijn immers ook deel van je partner. Door de cultuur en de achtergrond door te spitten snap je ook beter waarom dingen zo gaan zoals ze gaan en waarom je partner bepaalde dingen anders doet en vooral anders ziet.

De geschiedenis van Oekraïne als staat is uiteraard redelijk recent, maar wil je die staat een beetje begrijpen zul je verder terug moeten in de tijd, laten we zeggen tot voor de Eerste Wereldoorlog. In die tijd maakte een deel van het westen van Oekraïne deel uit van het grote Oostenrijk-Hongaarse rijk. Dat enorme rijk stond onder bewind van de Oostenrijkse Keizer Frans Josef. Het huidige Oekraïnse Lviv heette vroeger dan ook Lemberg. Het oostelijke deel van Oekraïne was onderdeel van Rusland, destijds onder bewind van Tsaar Nicholas II. Na de Eerste Wereldoorlog, tijdens het zogenaamde interbellum, was het Westen van Oekraïne onderdeel van Polen.

Wanneer je dit weet snap je ook waarom het Westen van Oekraïne meer naar Europa georiēnteerd is en het Oosten van Oekraïne meer naar de Russische Federatie. Ten Oosten van de rivier de Dnjepr wonen voornamelijk Russen.

Toen de muur viel en het Warschau Pact uiteenviel (met dank aan Boris Jeltsin) werd Oekraïne een zelfstandige staat: een enorm stuk land wat deel uitmaakte van het Cordon Sanitaire, zeg maar de landbuffer tussen De Russische Federatie en de EU, waar ook de Baltische Staten en Belarus van uitmaakte. Echter: Oekraïne had een enorm potentieel aan kennis, grondstoffen en landbouwgronden die de Soviet Unie mooi kwijt was geraakt en waar het Westen maar al te graag een flinke graan van wilde meepikken. En dat gebeurde ook. Het Westen, met Amerika voorop, pompten Miljarden in de wankele Oekraïnse economie, tot groot ongenoegen van de Russische Federatie die de invloed van het Westen in hoog tempo zag oplopen.

Daarbij moest de jonge staat Oekraïne uiteraard nog leren op eigen benen te staan. Die groeistuipen zorgden voor absoluut incompetente en door en door corrupte staatshoofden die uiteraard allemaal wel ontvankelijk waren voor een stapel Roebels of Dollars. Het ene staatshoofd schurkte naar het Westen, de andere weer naar het Oosten, wat natuurlijk tot grote interne spanningen leidde onder de toch al verdeelde bevolking. Regeringsleiders werden afgezet en zelfs gevangen gezet en de ene was nog niet weg of de volgende zakkenvuller zat er al.

Stepan Bandera en de Nazi’s

Wanneer je geschiedenis van de rol van Stepan Bandera en zijn Nationaal Socialistische Partij een beetje kent weet je dat een groot deel van de bevolking van het Oosten van Oekraïne eigenlijk niets moet hebben van de Westerse Oekraïners. Bandera was tijdens de Tweede Wereldoorlog in het westen van het land actief en leider van een afsplitsing van de Pro Duitse ‘Organisatie van Oekraïnse Nationalisten”. Bandera’s beweging was geheel niet Pro Duits, maar wilde een onafhankelijke Oekraïnse staat. En omdat Duitsland opmarcheerde naar het Oosten zag Bandera zijn kans schoon om onder het Juk van de Soviet Unie uit te komen. Hij riep de ‘Onafhankelijke Oekraïnse Staat’ uit, maar de Duitsers hadden daar uiteraard geen zin in. Bandera werd opgepakt en vastgezet in concentratiekamp Sachsenhausen, waar hij in 1944 weer uit vrijkwam.

Na zijn vrijlating werd hij aanvoerder van het Oekraïens Opstandelingleger, de OePA. De OePA leverde strijd tegen de nazi’s, het Rode Leger, Russische partizanen en het ondergrondse Poolse leger. Gedurende een korte periode vormde de OePA met de nazi’s een alliantie tegen de Russen. Tot in de vroege jaren vijftig bleef Bandera strijden tegen de Poolse communisten en de Sovjet-Unie.

Toch wordt Bandera verantwoordelijk gehouden voor de massamoord op Etnische Polen tijdens de Tweede Wereldoorlog. In de hedendaagse Oekraïne wordt hij in het Westen als held gezien, in het Oosten als Nazi Collaborateur.

Veel Westelijke Oekraïners zijn uiteraard ook medeverantwoordelijk geweest voor de systematische uitroeiing van de joden in de Tweede Wereldoorlog. Velen hebben actief deelgenomen aan de zogenaamde Pogroms en zijn bewaker geweest van concentratiekampen. Antisemitisme viert nog steeds hoogtij in Oekraïne. We moeten het volk ook niet roomser dan de paus maken.

Euromaidan

Toen de President Victor Janoekovitsj in 2013 verklaarde dat Oekraïne geen deel zou gaan uitmaken van de EU en meer zou gaan samenwerken met de Russische Federatie brak in de door en door verdeelde Oekraïne uiteraard de pleuris uit. Het Westen zag de invloed en de geinvesteerde miljarden in rook opgaan en had ineens nachtmerries van Russische Raketten vlak voor de grens met Polen. Putin was in zijn nopjes, want Oekraïne was niet alleen van strategisch belang, maar hij zag ook de enorme rijkdom van het land weer terugkomen naar waar het vroeger bij hoorde.

We weten allemaal hoe dat gelopen is. Tijdens de protesten van de Maidan Revolutie waren niet alleen de Oekraïnse en EU vlaggen te zien. Ook waren er veel rood-zwarte vlaggen, vlaggen van de ‘Ukrainian Insurgent Army’, oftewel even in het kort gezegd: vlaggen van Bandera aanhangers. De EU gooide nog even olie op het vuur door Hans van Baalen en Guy Verhofstadt naar het plein te sturen en het gepeupel was niet meer te houden. Janoekovitsj vluchtte en het Westen zette 2 Europees gezinde bewindslieden op de bok. Er kwamen verkiezingen en chocoladekoning Poroshenko kon zich verheugen op nog meer Dollars en Euro’s.

Voor Rusland was het niet meer dan een regelrechte staatsgreep van de Bandera Nazi’s met buitenlandse inmenging. Het land reageerde dan ook snel en nam De Krim in om vervolgens zich te gaan bemoeien met de Nationalistische gevoelens in de Donbas regio. De rest weten we. Het is een oorlog die nu geëscaleerd is.

Oorlog in Oekraïne

Dat het nu een comlpete oorlog is was eigenlijk een kwestie van tijd. De situatie in de Donbas was een etterende puist die elk moment kon openspringen. Helaas liet het arrogante Westen zich niet tegenhouden door dit puistje. De kersverse President van Oekraïne was immers acteur Volodymyr Zelenskyy. Zelenskyy was geen ervaren staatsman en dus relatief gemakkelijk te beinvloeden. Zelenskyy schurkte naar het Westen en een EU lidmaatschap kwam zelfs in beeld, ondanks inlegvelletjes en eerdere loze beloften aan Putin dat dit nooit zou gebeuren. Voor Putin was de maat vol en hij greep meedogenloos in.

Hoe ik het zie

Niemand, ook ik niet, zal een oorlog zoals Putin nu voert goedkeuren. Het is verschrikkelijk. Maar als je de geschiedenis van Oekraïne kent en je bekijkt het door de ogen van Putin kun je wellicht ergens begrijpen dat de man gefrustreerd en pislink is. Hij ziet de regering als een Nazi regering en dat uit hij ook.

Hebben we als Westen dan deze oorlog over ons uitgeroepen? Naar mijn mening ergens wel. We hebben Putin tot op het bot getreiterd en vernederd en gedacht dat we er mee weg zouden komen. Jazeker wel. Nou we komen er niet meer mee weg. De Oekraïne heeft nu de Russiche Beer op het dak en die gaat geen verschrikking uit de weg. Desnoods wordt alles plat gebombardeerd, Putin zit er echt niet mee.

Ondertussen broeden de Europese leiders weer op volgende sancties en verzinnen ze procedures om voor de buhne te laten zien dat ze de Russische Beer en haar welpjes hard kunnen raken. Maar ik denk dat we ons handen dicht mogen knijpen als straks de Russische vlag niet op onze stranden wappert en Vladimir van de rode knop is afgebleven.